Το Περιβαλλοντικό Δίκαιο περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, όπως:
Η προστασία της ποιότητας του αέρα, του νερού και του εδάφους: Αυτό περιλαμβάνει την θέσπιση ορίων για τη συγκέντρωση ρύπων στο περιβάλλον, καθώς και την προώθηση της χρήσης καθαρών τεχνολογιών.
Η προστασία της βιοποικιλότητας: Αυτό περιλαμβάνει την προστασία των απειλούμενων ειδών και οικοτόπων, καθώς και την προώθηση της βιώσιμης χρήσης των φυσικών πόρων.
Η διαχείριση των αποβλήτων: Αυτό περιλαμβάνει τη μείωση της παραγωγής αποβλήτων, τη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων και την προώθηση της ανακύκλωσης και της κομποστοποίησης.
Η διαχείριση των φυσικών πόρων: Αυτό περιλαμβάνει την προστασία των υδάτινων πόρων, των δασών και των ορυχείων.
Η πρόληψη και η αποκατάσταση περιβαλλοντικών ζημιών: Αυτό περιλαμβάνει τη θέσπιση κανόνων για τη πρόληψη περιβαλλοντικών ατυχημάτων, καθώς και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος μετά από ζημιά.
Το Περιβαλλοντικό Δίκαιο μπορεί να διακριθεί σε δύο βασικούς κλάδους:
Το Δημόσιο Περιβαλλοντικό Δίκαιο: Αυτό περιλαμβάνει νόμους και κανονισμούς που θεσπίζονται από το κράτος για την προστασία του περιβάλλοντος.
Το Ιδιωτικό Περιβαλλοντικό Δίκαιο: Αυτό περιλαμβάνει νομικές ενέργειες που ασκούνται από ιδιώτες για την προστασία του περιβάλλοντος.
Εκτός από τα παραδείγματα που παρατέθηκαν στην προηγούμενη απάντηση, ορισμένα άλλα παραδείγματα υποθέσεων σχετικών με το Περιβαλλοντικό Δίκαιο περιλαμβάνουν:
Αγωγές σε σχέση με περιβαλλοντικά θέματα: Μια περιβαλλοντική οργάνωση ασκεί αγωγή κατά μιας εταιρείας για την πρόκληση περιβαλλοντικής ζημιάς.
Περιβαλλοντική ευθύνη: Ένας ιδιώτης ασκεί αγωγή κατά μιας εταιρείας για την αποκατάσταση της ζημιάς που προκλήθηκε στην ιδιοκτησία του από περιβαλλοντική ρύπανση.
Περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις: Μια εταιρεία υποβάλλει αίτηση για περιβαλλοντική άδεια για την κατασκευή μιας νέας μονάδας παραγωγής.
Υποθέσεις περιβαλλοντικής αξιολόγησης: Π.χ. μια κυβέρνηση διεξάγει περιβαλλοντική αξιολόγηση για μια νέα πολιτική ή δραστηριότητα.
Εκτός από τα παραπάνω, το Περιβαλλοντικό Δίκαιο μπορεί να διακριθεί και σε άλλους κλάδους, όπως:
Το Δίκαιο της προστασίας της φύσης: Αυτό περιλαμβάνει νόμους και κανονισμούς που θεσπίζονται για την προστασία των φυσικών πόρων και οικοτόπων.
Το Δίκαιο της περιβαλλοντικής διαχείρισης: Αυτό περιλαμβάνει νόμους και κανονισμούς που θεσπίζονται για τη διαχείριση των φυσικών πόρων και για την προστασία του περιβάλλοντος από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
Το Δίκαιο της περιβαλλοντικής πολιτικής: Αυτό περιλαμβάνει νόμους και κανονισμούς που θεσπίζονται για την προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης και της βιώσιμης χρήσης των φυσικών πόρων.
Το δικηγορικό γραφείο αναλαμβάνει τη νομική υποστήριξη σε ζητήματα :
περιβαλλοντικής ευθύνης,
διαχείρισης αποβλήτων,
προστασίας της προσωπικότητας από κεραίες κινητής τηλεφωνίας.
Το μη περιουσιακό, απόλυτο και προσωποπαγές δικαίωμα της προσωπικότητας του ανθρώπου προστατεύεται από παράνομες προσβολές με τις διατάξεις των άρθρων 2 § 1,5 § 1 και 2, 25 του Συντάγματος, 57 ΑΚ, άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου (ν.δ. 53/1974) και τις διατάξεις του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά δικαιώματα (άρθρα 17 και 22 του ν. 2462/1997). Ως προσωπικότητα του ανθρώπου νοούνται τα αγαθά που συνδέονται με το πρόσωπο του και συγκροτούν τη σωματική, ψυχική και κοινωνική του ατομικότητα. Τα αγαθά αυτά δεν αποτελούν αυτοτελή δικαιώματα αλλά επί μέρους εκδηλώσεις - εκφάνσεις ή πλευρές του ενιαίου επί της προσωπικότητας δικαιώματος κάθε ανθρώπου, σε τρόπο ώστε η προσβολή οποιασδήποτε από τις εκφάνσεις αυτές να συνεπάγεται και προσβολή του δικαιώματος της προσωπικότητας.
Κυριότερες από τις επί μέρους αυτές εκδηλώσεις που συνιστούν το δικαίωμα της προσωπικότητας είναι η ζωή, η υγεία, η σωματική ακεραιότητα, η ελευθερία, το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής, η εικόνα του ανθρώπου, η περιουσία του, η τιμή και υπόληψη του κ.λπ. Από τα ανωτέρω απορρέει και το δικαίωμα χρήσης των κοινόχρηστων πραγμάτων (άρθρα 967, 968-970 ΑΚ), όπως είναι και ο ατμοσφαιρικός αέρας, που εντάσσονται στην ευρύτερη έννοια του περιβάλλοντος και συμπίπτουν σε ευρεία κλίμακα με τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά αγαθά, συνιστώντας τόσο προϋπόθεση ζωής όσο και στοιχεία για την εξασφάλιση ποιότητας ζωής. Συνεπώς, το δικαίωμα χρήσης των κοινόχρηστων πραγμάτων αποτελεί αυτοτελή εκδήλωση του δικαιώματος της προσωπικότητας, όπως προσδιορίζεται από τη διάταξη του άρθρου 57 ΑΚ.
Στις περιπτώσεις αυτές ο νόμος παρέχει προστασία με την κατάθεση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων σε περιπτώσεις κατεπείγοντος αλλά και άσκησης τακτικής αγωγής.
